Ψυχή που περισσεύει

Οι τόποι φτιάχνονται για να ’χουν σπίτι οι μνήμες, και ο χρόνος φτιάχτηκε για να τις φυλακίζει στον νου. Το σπίτι στο χωριό και η μαγική αυλή μου. Μια χούφτα άνθρωποι αληθινά δικοί μου. Το λιοντάρι στην πλατεία. Τα πλατάνια, αιώνιοι φρουροί της. Η κακιά στιγμή. Το γεγονός που μας ακολουθεί και μας καθορίζει. Εκείνα τα δίδυμα άγρια σημάδια στον λαιμό. Ο Μάρκος. Ο νόμος της σιωπής. Τα πέντε δώρα· η μοίρα μου. Καμβάδες καρφωμένοι στον τοίχο, όπως ο Χριστός στον σταυρό του. Η Αργυρώ. Εκείνος. Ολάκερη η ζωή μου θολές εικόνες που αναβλύζουν από τα μισογκρεμισμένα υπόγεια της παιδικής ψυχής μου. Τα σκίτσα φιλοτέχνησε η Αναστασία Μιλιτσοπούλου.